Κι άλλες φορές είχα επιχειρήσει να γράψω ένα προσωπικό βιβλίο. Διάφορες όμως προφάσεις δεν μ\' άφηναν να προχωρήσω πέρα από τις πρώτες γραμμές. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με σταματούσε. Λειτουργούσε πάντοτε αρνητικά η έλλειψη ημερολογίου. Δεν είχα κρατήσει σημειώσεις για το τι έκανα, πώς ένιωθα, τι γινόταν γύρω μου και μέσα μου. Όλα αυτά χαράζονταν στη μνήμη μου, δυστυχώς όμως δεν τα αποτύπωνα σ\' ένα κομμάτι χαρτί. Έτσι, μοιάζουν κάπως μ\' εκείνες τις παλιές φωτογραφίες, χωρίς ημερομηνία, χωρίς καμία ένδειξη για την αποτύπωση της φευγαλέας στιγμής. Νομίζω όμως ότι έχω πια ξεπεράσει τη δυσκολία της έλλειψης ημερολογίου. Μου αρκούν οι σκόρπιες μνήμες που λειτουργούν συνειρμικά, καθώς μάλιστα ενισχύονται από κάποιες ελάχιστες σημειώσεις και υποτυπώδη αρχεία, κυρίως από την ακαδημαϊκή και δημόσια θητεία μου. Οι εικόνες, οι εντυπώσεις, οι αναφορές και οι κρίσεις μου, όλες θα είναι αυθόρμητες και χωρίς χρονική σειρά.